شنبه نهم مهر ۱۴۰۱ 12:33 اریک تن هاخ. مردی از شرق هلند. هاکسبرگن. جایی که مردمش رویابافی نمیکنند و لهجهی غلیظی دارند. آنها غالبا واقعگرا هستند و سبک زندگی آنها با مردم شهرهای آمستردام، روتردام یا لاهه، تفاوتهای زیادی دارند.با وجود داشتن لهجهای غلیظ و زمینه زندگی مردم شرق هلند، اریک تن هاخ شرایط متفاوتی دارد. از نظر مالی، اریک تن هاخ در هیچ مقطعی از دوران کاری حرفهایاش انگیزه و نیازی برای قبول شغلهای بزرگ نداشته. از خانوادهای ثروتمند میآید؛ پدر و برادرانش میلیاردر هستند. بنگاه املاک و شرکتهای اقتصادی مخصوص به خودشان را دارند. شرکتهایی پولساز. پدرش دوست داشت پسرش از سنین جوانی وارد کسب و کار خودشان شود اما اریک در فوتبال هلند، فوتبالیست خوبی بود و ستاره درخشان دفاع "توئنته اسنخده" به شمار میرفت. با ادامه فوتبال حرفهای به پدرش فهماند که علاقهای به شغل خانوادگیشان ندارد. او مرد بیزنس نبود. هنرمند بود. هنرمندی که نتوانست از خصلت واقعگرایی ارثی شغل خانوادگیشان، فرار کند. با تمام این ثروتها او به شغل نیاز داشت تا ابرار معاش کند.فلسفهی فوتبالی اریک تن هاخ وام گرفته از فلسفهی یوهان کرویف است. شبیه به گواردیولا. میل به حمله و ساخت بازی زیبا برای لذت بردن هواداران روی سکوها. تن هاخ در تیم "آیندهوون" دستیار بود و در "توئنته"، تیم سابق خودش هم به عنوان دستیار با استیو مک لارن، همکاری میکرد. استیو مک لارن که دستیار الکس فرگوسن بود برای ساختن فصل رویایی 1998-99 با منچستر یونایتد. (قهرمانی لیگ فقط با یک امتیاز بیشتر از آرسنال قوی آرسن ونگر. فتح لیگ قهرمانان اروپا با پیمودن راه دشوارترین مسیرها. گذر از سد بارسا، یووه و با, ...ادامه مطلب
یکشنبه یازدهم دی ۱۴۰۱ 14:18 پله در 82 سالگی به تیم فوتبال بهشت پیوست. الماس سیاه. شماره 10 برزیل و اولین هنرمند. پلهای که نیمار برای درگذشتش نوشت«قبل از پله، 10 فقط یک عدد بود» من این عبارت را در جایی، در مقطعی از زندگیام خواندم. اما آن جمله زیبا اکنون ناقص است. میتوانم بگویم قبل از پله، فوتبال فقط یک ورزش بود. پله همه چیز را تغییر داد. او فوتبال را به هنر، به سرگرمی تبدیل کرد. او صدایی برای فقرا و سیاه پوستان بود و به طور مخصوص به برزیل یک چشم انداز ویژه داده است. فوتبال و برزیل به لطف پادشاه جایگاه خود را بالا بردهاند. او رفته است، اما جادوی او باقی خواهد ماند. پله ابدی است!ادسون آرانتس دونا سیمنتو اولین تصویر فوتبال برزیل در تمام دنیا بود. اولین باری که برزیل بر بام جهان نشست همه پلهی 17 ساله را نگاه میکردند که قهرمان جهان شده. گیلمار، واوا، گارینشا و ماریو زاگالو پشت سر او در صف مردان بزرگ دو دهه طلایی فوتبال برزیل جای گرفتند. کسی که سیاهها را اعتباری بخشید و "مروارید سیاه" لقب گرفت. عصر طلایی فوتبال برزیل را در سالهای 1950 تا 1970 رقم زد. جوانک لاغر اندامی که از دروازهبانی شروع کرد و به آقای گلی جهان رسید و شاخص فوتبال برزیل و همینطور شاخص مبارزهی سیاهان برای رهایی از فقر باقی ماند را به شیوهی خودش به فوتبال وارد کرد. پاس گلش به کارلوس آلبرتو در فینال 1970 چیزی بود که قدرت چشمانش را عیان میساخت. قدرت ذهنیاش هنگام دریبل کردن دروازهبان اروگوئه و قدرت پاهایش در هزار گلی که به ثمر رساند برای همگان عیان شده. برزیل جام ژول ریمه را برای همیشه به خانه میبرد. پله که به قول مرحوم حمیدرضا صدر، پس از پایان دوران ورزشی, ...ادامه مطلب