برای پله | اولین پادشاه فوتبال

پله در 82 سالگی به تیم فوتبال بهشت پیوست. الماس سیاه. شماره 10 برزیل و اولین هنرمند. پله‌ای که نیمار برای درگذشتش نوشت

«قبل از پله، 10 فقط یک عدد بود» من این عبارت را در جایی، در مقطعی از زندگی‌ام خواندم. اما آن جمله زیبا اکنون ناقص است. می‌توانم بگویم قبل از پله، فوتبال فقط یک ورزش بود. پله همه چیز را تغییر داد. او فوتبال را به هنر، به سرگرمی تبدیل کرد. او صدایی برای فقرا و سیاه پوستان بود و به طور مخصوص به برزیل یک چشم انداز ویژه داده است. فوتبال و برزیل به لطف پادشاه جایگاه خود را بالا برده‌اند. او رفته است، اما جادوی او باقی خواهد ماند. پله ابدی است!

ادسون آرانتس دونا سیمنتو اولین تصویر فوتبال برزیل در تمام دنیا بود. اولین باری که برزیل بر بام جهان نشست همه پله‌ی 17 ساله را نگاه می‌کردند که قهرمان جهان شده. گیلمار، واوا، گارینشا و ماریو زاگالو پشت سر او در صف مردان بزرگ دو دهه طلایی فوتبال برزیل جای گرفتند. کسی که سیاه‌ها را اعتباری بخشید و "مروارید سیاه" لقب گرفت. عصر طلایی فوتبال برزیل را در سال‌های 1950 تا 1970 رقم زد. جوانک لاغر اندامی که از دروازه‌بانی شروع کرد و به آقای گلی جهان رسید و شاخص فوتبال برزیل و همینطور شاخص مبارزه‌‎ی سیاهان برای رهایی از فقر باقی ماند را به شیوه‌ی خودش به فوتبال وارد کرد. پاس گلش به کارلوس آلبرتو در فینال 1970 چیزی بود که قدرت چشمانش را عیان می‌ساخت. قدرت ذهنی‌اش هنگام دریبل کردن دروازه‌بان اروگوئه و قدرت پاهایش در هزار گلی که به ثمر رساند برای همگان عیان شده. برزیل جام ژول ریمه را برای همیشه به خانه می‌برد. پله که به قول مرحوم حمیدرضا صدر، پس از پایان دوران ورزشی‌اش به تاجری بزرگ تبدیل شد و آرزوی سیاهان برزیلی را تصویر کرد. حکایت سیاه بی‌چیزی که با فوتبال به پرواز درآمد و به ثروت و مکنت هم چنگ زد. پله که اولین پادشاه فوتبال بود.

در دوران من نزیسته اما آوازه‌اش تا نسل‌های پس از من هم در گوش کودکان پابرهنه‌ای که به توپ لگد می‌زنند خواهد پیچید. اما شنیدن کی بود مانند دیدن. در نسلی زندگی نکرده‌ام که جادوی سیاه را با چشمان خودم ببینم. بیشتر هم نمی‌توانم در وصفش بنویسم. خوشا به حال کسانی که مروارید سیاه را در زمین دیده‌اند و این چنین آمیخته به حماسه و احساسات داستان او را در گوش ما خوانده‌اند...!

پله روحت شاد.